He de.

Fabian Nury'nin yazdığı Fransız bir romandan uyarlanan  Armando Iannucci 'nin son filmi Stalin'in Ölümü ( The Death of Stalin ), Sovyetlerin dramatik hikayesini komedi formatında beyazperdeye aktarıyor. Perde, Stalin ile açılıyor fakat senaryo Stalin sonrası politik oyunlar üzerine kurgulanmış. Ama tabiki Stalin'in filmde çok kısa süren Rusya'sında yine bir yönetmenin tercihi, gaddarlığını aktarmak oluyor. Sonrasında sahne,  Khrushchev,  Malenkov,  Molotov ve  Beria arasında gücü ele geçirme mücadelesine kalıyor. Siyasi olarak ciddi bir konunun komedi tarzında perdeye aktarımı açısından filmi değerlendirirsek kendine has bir yapıt olduğunu söyleyebiliriz. Olaylar hızlı akmakta, olabildiğince dramatik durumlardan komik durum devşirilmektedir. Oyuncu kadrosu, şimdiye kadar yaptıklarıyla kendini ispatlamıştır; yönetmen, çektiği dizilerle komedi tarzında adından bahsettirmiştir. Dolayısıyla eserin emektarları, yaptıkları işin çok uzağında olan insanlar değil; elle

Bu post, uzun bir aradan sonra yazdığım ilk yazı olacak. İki senede çok şey oldu, geçti. Burada birkaç satırda özetleyemeyeceğim, sadece medeni halimin değiştiğinin notunu düşeyim :) Schopenhauer, Aforizmalar'ın ilk bölümünde insanın yaşamındaki malvarlığını üç kısma ayırır: ne olduğu, neye sahip olduğu ve neyi temsil ettiği; üç bölüm üzerinde insanın etkisi birinciden üçüncüye doğru gittikçe azalmaktadır. Ve Schopenhauer, insanın daha çok etkisinin en güçlü olduğu "ne olduğu" bölümünün yaşamımızda en fazla önemi olduğunu vurgular. Kitabın geri kalan son iki kısmında ise özlü sözler çerçevesinde yaşam ve mutluluk tavsiyelerini sıralamaktadır. İlk üç bölümde insanın yaşam varlıklarından bahsederken daha önce farkına varamadığım tespitleri okumak ve öğrenmek, kitabı yeterince akıcı kılıyordu. Ancak son iki bölümde bol bol öğüt veren ebeveyn kimliğine bürününce açıkçası kitabın bir an önce bitmesini dar bekledim. Tüm artı/eksileri topladığımızda bir insanın ü