He de.

Karen Armstrong , hacimli kitabında üç büyük tek Tanrılı dinde (Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam), söz konusu dinlerin ilk doğuş zamanlarından günümüze Tanrı'ya bakışlarının gelişimini inceliyor. Eser, Klasik felsefeden Orta Çağ Mistisizmi'ne, Reformasyon'dan Aydınlanma'ya ve modern çağın kuşkuculuğuna din ile ilgilenen entellektüellerin görüşlerini özet formatlarıyla barındırıyor. "İnsanlar insan olarak tanındıkları andan itibaren tanrılara tapmaya başlıyorlar; sanat eseri yarattıkları anda dinleri yaratıyorlar." "Ateizm genellikle geçici bir aşamadır: Yahudiler, Hıristiyanlar, Müslümanlar pagan çağdaşlarınca 'ateist' olarak nitelendirilmişlerdir çünkü tanrısallık ve aşkınlığın devrimci bir kavranışını benimsemişlerdir." "Tarih boyunca insanlar ruhun bu geçici dünyayı aşan boyutunu hissettiler. Gerçekten de insan zihninin bu biçimde kendisini aşan kavramlar düşünebilmesi onun dikkate değer bir özelliğidir. Nasıl yorumlarsak y

13.yüzyılın sonlarında Papa, Dominikan Tarikatı'ndan keşişimizi doğuya gönderir. Keşişimiz de bir yandan verilen görevi yapmak için Doğu Anadolu, Azerbeycan, İran, Irak, Suriye, Lübnan ve İsrail'de kilise kilise gezerken bir yandan da gördüğü topluluklar ve manzaralarla ilgili notlar alır. İşte 95 sayfalık kitabımız, bu notlardan oluşur. Bu gezi sırasında İlhanlı sarayına konuk olduğundan Tatarlar ile Bağdat'ta uzun kalışından ötürü Müslümanlar kısımları, diğerlerine göre daha uzun başlıklardır. Kitaptan öğrendiğimiz kadarıyla keşişimizin gezdiği yerlerde, çeşitli tarikatlara (Yakubiler, Maruniler, Nasturiler, Sabiiler) bağlı olarak yaşayan ciddi manada Hıristiyan nüfusu vardır. 1290lı yıllarda Bağdat'ta 200binden fazla Müslüman yaşadığından bahsetmektedir. Yolu üzerinde Haşhaşilere, Türkmenlere ve Kürtlere de denk gelmiştir. "Müslümanların yıkmayıp, hayvanları için ahır olarak kullandığı bir kilisenin haline ağlayıp hayıflandık ve bir süre burada yolcu

Fabian Nury'nin yazdığı Fransız bir romandan uyarlanan  Armando Iannucci 'nin son filmi Stalin'in Ölümü ( The Death of Stalin ), Sovyetlerin dramatik hikayesini komedi formatında beyazperdeye aktarıyor. Perde, Stalin ile açılıyor fakat senaryo Stalin sonrası politik oyunlar üzerine kurgulanmış. Ama tabiki Stalin'in filmde çok kısa süren Rusya'sında yine bir yönetmenin tercihi, gaddarlığını aktarmak oluyor. Sonrasında sahne,  Khrushchev,  Malenkov,  Molotov ve  Beria arasında gücü ele geçirme mücadelesine kalıyor. Siyasi olarak ciddi bir konunun komedi tarzında perdeye aktarımı açısından filmi değerlendirirsek kendine has bir yapıt olduğunu söyleyebiliriz. Olaylar hızlı akmakta, olabildiğince dramatik durumlardan komik durum devşirilmektedir. Oyuncu kadrosu, şimdiye kadar yaptıklarıyla kendini ispatlamıştır; yönetmen, çektiği dizilerle komedi tarzında adından bahsettirmiştir. Dolayısıyla eserin emektarları, yaptıkları işin çok uzağında olan insanlar değil; elle

Bu post, uzun bir aradan sonra yazdığım ilk yazı olacak. İki senede çok şey oldu, geçti. Burada birkaç satırda özetleyemeyeceğim, sadece medeni halimin değiştiğinin notunu düşeyim :) Schopenhauer, Aforizmalar'ın ilk bölümünde insanın yaşamındaki malvarlığını üç kısma ayırır: ne olduğu, neye sahip olduğu ve neyi temsil ettiği; üç bölüm üzerinde insanın etkisi birinciden üçüncüye doğru gittikçe azalmaktadır. Ve Schopenhauer, insanın daha çok etkisinin en güçlü olduğu "ne olduğu" bölümünün yaşamımızda en fazla önemi olduğunu vurgular. Kitabın geri kalan son iki kısmında ise özlü sözler çerçevesinde yaşam ve mutluluk tavsiyelerini sıralamaktadır. İlk üç bölümde insanın yaşam varlıklarından bahsederken daha önce farkına varamadığım tespitleri okumak ve öğrenmek, kitabı yeterince akıcı kılıyordu. Ancak son iki bölümde bol bol öğüt veren ebeveyn kimliğine bürününce açıkçası kitabın bir an önce bitmesini dar bekledim. Tüm artı/eksileri topladığımızda bir insanın ü