Kar Wai Wong- My Blueberry Nights

Senaryosunu yönetmen Kar Wong Wai ile birlikte ünlü Amerikalı dedektif romanları yazarı Lawrence Block yazmıştır. Kırık kalpli güzel bir kızın (Elizabeth) NY'deki bir kafe sahibinden (Jeremy) bazı şeylerin sebebi olmadığını ve örnek olarak her zaman bütün bir yabanmersinli [blueberry] turtanın dokunulmadan kaldığını öğrendikten sonra yabanmersinli bir turtayı yemenin akabinde aşkını unutmak için yollara düştüğü, diğer insanlar üzerinden kendini tanıma ve olgunlaşmaya giden ve sonunda aşkta biten bir yolculuktur. 

Bi tatlı vardır bi de hafif tatlı vardır. Bu film hafif tatlı modunda. Ne uzun ne kısa, ne çok derin ne çok yüzeysel, tam kıvamında. Siyah beyaz bildiğin ve yaşadığın normal bir dünya hayatının beyazperdeye renkli yansıması. Instagramla çekilmiş fotoğraf kıvamında sahneler. Çinli yönetmenin ilk İngilizce film denemesi. Ne kadar Amerikanvari olmayı başarabilmiştir, bu bir başka mevzu. Fakat insanlıktan hiç uzaklaşmamıştır. Filmi izliyorsun ama sahnenin de çok uzağında değilsin, sanki dünyaya açılan kapının büyük anahtar deliğinden gözetliyorsun; Jeremy'in kamerayı tamir sahnesi bunu çok güzel yansıtmış. Bağımlılıktan kurtulmak için bir başka bağımlılığa kendimizi kaptırmamız.. Filmde, daha çok kadın tarafından dünyaya bakış perspektifi yansıtıyor. Karakter analizi açısından ekşi'de yazılan yeterlidir.

Elizabeth: Why do you keep them? You should just throw them out. 

Jeremy: No. No, I couldn't do that. 

Elizabeth: Why not? 

Jeremy: If I threw these keys away then those doors would be closed forever and that shouldn't be up to me to decide, should it? 

Elizabeth: I guess I'm just looking for a reason. 

Jeremy: From my observations, sometimes it's better off not knowing, and other times there's no reason to be found. 

Elizabeth: Everything has a reason. 

Jeremy: Hmm. It's like these pies and cakes. At the end of every night, the cheesecake and the apple pie are always completely gone. The peach cobbler and the chocolate mousse cake are nearly finished... but there's always a whole blueberry pie left untouched. 

Elizabeth: So what's wrong with the blueberry pie? 

Jeremy: There's nothing wrong with the blueberry pie. Just... people make other choices. You can't blame the blueberry pie, just... no one wants it. 

Elizabeth: Wait! I want a piece. 

Elizabeth: Why didn't you go looking for her?
Jeremy: When I was little my mum used to take me to the park on weekends. She said if I ever got lost I had to stay in one place so that she'd find me.
Elizabeth: Does that work?
Jeremy: Not really. She got lost once looking for me.

Elizabeth: How do you say goodbye to someone you can't imagine living without? I didn't say goodbye. I didn't say anything. I just walked away. 

Katya: Sometimes, even if you have the keys those doors still can't be opened. Can they? 

Jeremy: Even if the door is open, the person you're looking for may not be there, Katya. 

Leslie: Trust everyone but always cut the cards. Best thing my father ever taught me. You know what that means? It means never trust anybody.

Elizabeth: If you're so good at reading people... 

Leslie: Then why did I lose?

Elizabeth: Yeah.

Leslie: Because you can't always win. You can beat players but you can't beat luck. Sometimes your rhythm's off, but still do the wrong thing.

Elizabeth: Because you trust them?

Leslie: Because you can't even trust yourself.

Elizabeth: It took me nearly a year to get here. It wasn't so hard to cross that street after all, it all depends on who's waiting for you on the other side.