Salah Birsel: Rüştü Onar Şiirleri-Metupları-Ardından Yazılanlar / Muzaffer Tayyip Uslu: Şimdilik

Elveda bir ömür süren yolculuk

İTİRAF

I

Size açabilmeliydim içimi

Geceler yalnız size

Ve yüzüm kızarmadan

Çocukluğumun küçük aşklarını

Anlatabilmeliydim

Geceler yalnız size.

II

Benim de aşklarım oldu

Ve alabildiğine günahlarım.

Halbuki bigünah olmak istedim

Bütün ömrümce.

III

Anam,

Ben topaç çevirirken sokakta,

Benim güzel oğlum,

Paşa olacak derdi...

Halbuki ben hâlâ

Topaç çeviriyorum sokakta.

KUŞLUK VAKTİ

2

Çıldırasıya seviyorum işte,

Kuşu kuş bileli

Bulutu bulut.

Ağacı ağaç bileli

Gölgesinde mesut yaşıyorum.

Kendimi kendim bileli

Şaşırdım ne yapacağımı...

İTİRAF

Ben,

Gülebilmemiz için ağlıyan

Ağlayabilmemiz için gülen adam.

Ben bir tarik-i dünya.

Hallac-ı Mansur'dan sonra

Benim derim yüzülecek

Zonguldak'ta

Ve gözlerime mil çekilecek.

Ben bir tarik-i dünya

Ne ev ne bark

Ne çoluk çocuk sahibi.

Bütün malım mülküm

Ellerim ayaklarım

Ve gözlerim.

Kupkuru bir kuyudayım ki

Yusuf'u özlerim.

MEMNUNİYET

Benden zarar gelmez

Kovanındaki arıya

Yuvasındaki kuşa;

Ben kendi halimde yaşarım

Şapkamın altında.

Sebepsiz gülüşüm caddelerde

Memnuniyetimden;

Ve bu çılgınlık delicesine

İçimden geliyor.

Dilsiz değilim susamam

Öyle ölüler gibi

Bu güzel dünyanın ortasında

Yenilmek çok fena Salah. Berabere kalmak var, o da çok fena.

Birsel, Salah, “Rüştü Onar Şiirleri-Mektupları-Ardından Yazılanlar”, Sel Yayıncılık, 2012

Şiirler söylemek istiyorum size

Siz sevgili insan kardeşlerime

Remzi bey diyor ki bana

İyi ki bir kelime öğrenmişsin

Söylenip duruyorsun ikide bir

Yaşamak, yaşamak

Fakat yaşamak dediğin nedir

Ben de diyorum ki Remzi beye

Gülerekten

Sigara içmek aziz dostum

ÇİÇEKÇİ KIZ

Çiçekçi kız

Sen sattığın çiçeklerden

Daha güzelsin

İnan bu sözüme

DENİZ

Deniz kelimesi nerde

Denizin kendisi nerde

Ah, insanları yorulmadan

Sokakları yorulan

Bu küçük şehirde

Bir kelimedir deniz

Pencereye ve masaya

Masanın üzerindeki sürahiye benzeyen

Alelâde bir kelime

Ve işte buna alışmadım gitti

KİME SÖYLESEM

Şimdi kime ve nasıl söylesem

Ayrılırken bu şehri sevdiğimi

Ben ki bahsetmiştim herkese

Canımın sıkıldığından

Bu küçük şehirde

ÖLDÜKTEN SONRA

Diyecekler ki arkamdan

Ben öldükten sonra

O, yalnız şiir yazardı

Ve yağmurlu gecelerde

Elleri cebinde gezerdi

Yazık diyecek

Hatıra defterimi okuyan

Ne talihsiz adammış

İmanı gevremiş parasızlıktan

ARZU

Bir güzele

Güzelliğini söylemek isterdim

Aynalardan evvel

Ulan pencere

Sen ne utanmaz şeysin

Karşı evde oturan

Sarışın kızdan bana ne

Önce bütün şairlere selam

Sonra şunu söylemek isterim

Ölüm hiç de güzel değil

Ne sabah var ne akşam

ÖLÜMÜ DÜŞÜNMEK

Mümkün mü ağlasın annem

Mezarımın başucunda

Ben sesimi çıkarmayayım

Hayırsız bir evlat gibi

Bir bulut uçsun da

Ben başımı kaldırmayayım

Yağmur dindikten sonra

Gezinmeyeyim caddelerde

Ah, mümkün mü bir güzel kadın

Geçsin de yanımdan

Ben seyretmeyeyim

İçimi çekerek.

KUŞ MİSALİ

Derler ki insan oğlu
Uçan bir kuş misali
Bir bakarsın burda şimdi
Bir bakarsın öldü gitti

Ve işte dünyamız
Ağacın kuşa,
Kuşun ağaca
Benzeyen bir tarafı yok

Ben de diyorum ki
Muzaffer Tayyip adındaki insan
Güzel olan yaşadığımızdır
Bir gün öleceğimiz değil

Evet güzeldir yaşamak

Her şeye rağmen

Kocaya kaçsa bile

Sevdiğin kız

Sanatkar için mükemmeliyet gibi ezbercilik de yoktur.

Uslu, Muzaffer Tayyip, “Şimdilik”, Yapı Kredi Yayınları, Nisan 2018