Bonnie And Clyde Üzerine

Film bittiğinde Bonnie ile Clyde ikilisi, izleyicinin aklında bir efsane olarak kalır ve bunda son sahnenin önemli bir payının olduğunu düşünüyorum. Sahneyi geri alalım:

Fİlm boyunca edindiğimiz izlenimler sonucunda Clyde, banka soygununda aniden silahına sarılan polisin şapkasını uçurabilecek kadar iyi bir silah kullanıcıdır, bankayı soyarken çiftçiye parasını almasını söyleyecek kadar halk taraftarıdır, yaralanmasının ardından C.W. Moss’un karşılaştığı yoksulların bir şeyler verme telaşına düşmesiyle anlarız ki halk tarafından benimsenmiş ve sevilmiştir,  “a lover boy” olmamasına rağmen Bonnie’nin zengin olmayan biricik sevgilisi olmuştur ve ikisi birlikte iyi bir ikili olmuştur. Bonnie ise, filmde öğrendiğimiz yazdıklarıyla “The Barrow Gang”e efsanelik havası verir, haklılık resmi kazandırır, sempatiyle bakılmasını sağlar; kısacası Clyde’ın da dediği gibi;

“You know what you’ve done there? You told my story. You told my whole story right there. One time I told you I was gonna make you somebody. That’s what you’ve done for me. You made me somebody they’re going to remember.”

Ve filmin sonu gelir: Kendine yamuk yapıldığını düşünen şef öcünü almaya gelir. Şefin öncülüğünde kurulan tuzak sonrasında önce ciddi şekilde ikilinin tarandığını ve delik deşik olduğunu görürüz. Ardından durgun bir sahne; bir sessizlik çökmüş ve Bonnie ile Clyde boylu boyunca uzanmış, soluksuzca yatmaktadırlar – bir hata var ama yeri değil. Sonrasında şef ve adamları saklandıkları çalılıkların arkasından çıkarlar ve yoldan geçerken olanları görenlerle birlikte arabanın yanına gelirler. Yüzlerindeki ifadeden dolayı izleyici, az önce ikilinin öldüğünü görmüş olsa da onların ne gördükleri konusunda meraklanır fakat kamera ikiliye dönmez. Ve bir sır oluşur: acaba ne vardı? Ve işte burada ikilinin efsanesi ölümleriyle yıkıma uğramadan yaşamaya devam eder çünkü biz, onları en son görenlerin yüzlerindeki ifadeden dolayı diğer normal, sıradan insanlar gibi ölmediklerini ve farklı bir şeyler olduğunu düşünüyoruz, yani ikilinin ölümü de farklıydı efsanelikleri kadar.

Bonnie'nin yazmış olduğu şiir;

"you've read the story of jesse james--

of how he lived and died;

if you're still in need

of something to read

here's the story of bonnie and clyde.

now bonnie and clyde are the barrow gang.

i'm sure you all have read

how they rob and steal

and those who squeal

are usually found dying or dead.

there's lots of untruths to these write-ups;

they're not so ruthless as that;

their nature is raw;

they hate the law--

the stool pigeons, spotters, and rats.

they call them cold-blooded killers;

they say they are heartless and mean;

but i say this with pride,

that i once knew clyde

when he was honest and upright and clean.

but the laws fooled around,

kept taking him down

and locking him up in a cell,

till he said to me,

"i'll never be free,

so i'll meet a few of them in hell."

the road was so dimly lighted;

there were no highway signs to guide;

but they made up their minds

if all roads were blind,

they wouldn't give up till they died.

the road gets dimmer and dimmer;

sometimes you can hardly see;

but it's fight, man to man,

and do all you can,

for they know they can never be free.

from heart-break some people have suffered;

from weariness some people have died;

but take it all in all,

our troubles are small

till we get like bonnie and clyde.

if a policeman is killed in dallas,

and they have no clue or guide;

if they can't find a fiend,

they just wipe their slate clean

and hang it on bonnie and clyde.

there's two crimes committed in america

not accredited to the barrow mob;

they had no hand

in the kidnap demand,

nor the kansas city depot job.

a newsboy once said to his buddy:

"i wish old clyde would get jumped;

in these awful hard times

we'd make a few dimes

if five or six cops would get bumped."

the police haven't got the report yet,

but clyde called me up today;

he said, "don't start any fights--

we aren't working nights--

we're joining the nra."

from irving to west dallas viaduct

is known as the great divide,

where the women are kin,

and the men are men,

and they won't "stool" on bonnie and clyde.

if they try to act like citizens

and rent them a nice little flat,

about the third night

they're invited to fight

by a sub-gun's rat-tat-tat.

they don't think they're too smart or desperate,

they know that the law always wins;

they've been shot at before,

but they do not ignore

that death is the wages of sin.

some day they'll go down together;

they'll bury them side by side;

to few it'll be grief--

to the law a relief--

but it's death for bonnie and clyde." kaynak