Faust -Haydar Zorlu

Faust, birden kişinin oynayabileceği bir oyun değildi, çünkü o bir fikir mücadelesi. Kişi sayısı birden fazla olmasına rağmen olup biten herşey birisinin fikir/ruh/his/duygu dünyasını yansıtmakta idi. O yüzden de en güzel olacak şekilin tek kişilik oyun olduğunu düşünüyorum.
Biraz araştırmadan sonra oyunun güzel olduğu kanısı oluşunca bilet aldım ve üç arkadaş gittik. Sahne dizaynı, güzeldi; duvarlar ve zemin simsiyah, zemin tahtadan ve tahtalar yıpranmış durumda. Oyuncu, simsiyah elbiseler içinde, ışık oyunun durumuna göre denk değiştirmekte.
Fakat kitabı okurken beni ürküten Mefistofeles ile Faust arasında geçen diyaloglar, tiyatroda hiç etkili değildi. Şeytanın hileleri, Faust'un hayatı üzerine kafa karışıklığı ve sonrasında gelen pişmanlık, Gretchen'da güzellik ile saflığın buluşması fakat kirlenmesine rağmen saflığın hala kendini muhafaza çabası, Marthe'nin dul durumu... Oyuncunun rol gereği büründüğü şeytan ile faust arasında fark, kaybolup gitmişti. Hele Marthe'nin diyaloglarında bizim topraklı şive kullanması, aşırı gayriciddi idi. Bu oyunda sadece Faust'un ne kadar kötü de olabileceğini gördüm. Düşünün ki oyun bittiğinde kimse anlayamadı, alkış dalga gibi yükseliyordu çünkü insanlar yavaş yavaş ve birer birer oyunun bittiğini farkediyorlardı.
Tiyatronun komforu yerlerde sürünüyordu. Zar zor yerinize varmaya çabanız, insanların koltuklara sığmadığından dolayı ikide bi hareket etmesi, ses akustiğinin olmaması...
Seyirci ürkek idi. Sahneden gelen ilk soruya cevap veremedi, ancak ikinci soruya birinin cesaretiyle cevap gelince oyuna karşı kahkahalar daha cesurce yükseldi.
Kısacası, Faust'u hatırladım ama Faust kadar etkilenemedim.

Yorumlar

Yorum Gönder

teşekkürler, thanks, danke, gracias :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dostoyevski -İnsancıklar

Resim
Anlatmaya geçmeden belirteyim, eserde geçen anlattığım gibi anlatmadığım olaylar da vardır, yani ne hep ne hiç, ikisi ortasında bir yer... Bir de Dostoyevski serüvenine atılmak istedim. İnsancıklar, genel geçer bilgi araştırmasında göreceğiniz gibi yazarın kendisini ünlü yapan ve aynı zamanda yazdığı ilk eserdir. 24 yaşlarında dokuz ayda yazar ve bu süre zarfında eserinin üzerinden üç defa geçer. Kendisinin de tahmin etmediği şekilde elden ele dolanan eseri bir anda herkesin elinde belirir. Bugün diğer eserlerini de işin içine katarak tanıdığımız Dostoyevski, daha ilk eserinde çizgisini belirtmiştir: Rusya'nın insanları. Rusya’yı oluşturan her gruptan, topluluktan, toplumdan insanlar ve bu insanların birbirleriyle ilişkileri vardır: sosyetesi, soylusu, fakiri, memuru, yazarı, tefecisi, ev sahibesi, genci, yaşlısı, çoluğu çocuğu. 157 sayfaya fakir olan sıradan Rus insanların diliyle gururunu, kanaatkârlığını ve Tanrı’dan yardım umuduyla birlikte herkesi sığdırabilmiştir hem d...
Devamı

Rainer Maria Rilke - Dua Saatleri Kitabı/Duino Ağıtları/Bütün Şiirlerinden Seçmeler/Malte Laurids Brigge'nin Notları + Cahit Zarifoğlu - Rilke'nin Romanında Motifler

Resim
Rainer Maria Rilke , hakkında okuduğum tüm yazılarda Alman edebiyatı için göklere çıkartılan fakat kanaatimce şiir çevirilerinin orijinal halinin havasını yakalayamamasından dolayı ülkemizde pek de kıymetli hale gelememiş şair/yazar/gezgin/Allah'ın bir kulu. Daha önce bir eserini okumuştum ve bahsettiğim gibi şiirlerinin çevirisi, hakkında yazılanlarda göklere çıkartıldığı kadar beni büyülememişti, büyülemeyi başaramamıştı. Ve dolayısıyla okumayı bırakmıştım. Daha sonra Cahit Zarifoğlu okurken Zengin Hayaller Peşinde eserinde Rilke'den; "Rilke'nin; büyük şehir korkusu, mücerret korku, yokluk, ölüm gibi temaları işlediği bu eserde [Malte Laurids Brigge'nin Notları], insana mistik amaçlar hiç olmazsa endişeler var gibi gelir. Oysa Rilke, Hristiyani esinlemeler, katı ya da abartılmış felsefi düşünceler üzerine kurulmuş Alman edebiyatına bir tepki gibi çıkar. İlgiyi birey çemberi içine hapseder." diye bahsedince tekrardan ama bu sefer Rilke'nin tüm es...
Devamı

Ahmet Erhan - Alacakaranlıktaki Ülke/Ölüm Nedeni Bilinmiyor/Ne Balık Ne De Kuş

Resim
Ahmet Erhan. Dertli şair.  Memleketinin insanlarının ölümlerine kederli. Alacakanlıktaki Ülke'de önce insanları ve çocuklar, sonra arkadaşları, ardından kendi ölümünü yazar. Her şiirinde gökyüzünde gezen Ay'a bir atıf var. Şiirlerini ölüme yağmur, portakal, ay ve kitaplarıyla yoğurmuş. İçli ve dertli. Ölene/öldürülene insan olarak, insan olmanın gözünden, insancıl ve yakın akrabası, tanıdığı, arkadaşı gözüyle bakar. Aslında hepimiz aynı kaderin çocuklarıyız. Ve hepimizin kutsal yaşama hakkı gasp ediliyor. Ölüm Nedeni Bilinmiyor'un önsözünde Adnan Satıcı şöyle der: "Birbaşınalık anlamında düşünüldüğünde, yakınılan, istenilmeyen bir durumdur yalnızlık. Ancak, Erhan'ın şiirinde başkaldırı; uzlaşma zemininden uzaklaşma anlamıyla yer bulur. Açıkçası istendik bir yalnızlıktır onunkisi. Toplumsal bağlanmalarından neredeyse bütün bütüne kopmuş bu birey, yaşamak eylemine de bilinen anlamlarının dışında bir anlam yüklemek zorunda kalır: Yalnızlık, giderek ölüm...
Devamı